خب تقصیر خودمه . . .

اخرای سوم راهنمایی دبیر ادبیاتمون گفت یه دفتر دویست برگ

خوشگل بردارید و توش خاطرات روزانه تون رو ثبت کنید .

کدوم دبیر؟ همونی که خیلی خیلی دوسش داشتم .

اولش هر روزم رو مینوشتم و هر روزی که یادم میرفت

بنویسم ، براش یه صفحه ی خالی میذاشتم (بعدا پرش نمیکردما

کلا اسکل بودم خخخ) .

دیگه کم کم یاد گرفتم که میشه حالا ماهی چند صفحه نوشت

و لازم نیست اتفاق خاصی رو بنویسم ، میشه از حس هم نوشت.

خلاصه که تا پارسال اواخر تیر مینوشتم ، با لذت !!!

خب قرار بود توش از موفقیت هام بنویسم و این پشت کنکور

موندنه دفترمو خراب میکرد :(

پس دیگه هیچی ننوشتم ، هنوزم ننوشتم ، اصن میترسم

برم سمت دفتره ... از چی بنویسم توش؟!

انقد برگه های کمی ازش مونده بود که من شمره بودم

برای هر ماه چندتا ، تا برای اولین روز دانشگاهم یه صفحه

بمونه :) اما الان همه ی اون صفحه ها سفیدن .

رنگ سفید خیلی خطرناکه ، غمناکم هست . . .

خیلی چیزا تو زندگیم سفید شدن ، 

بهتره بگم سفید موندن !